Hilde. di 2+wo 3 jan. van Hornopirén, ferry tot Caleta Gonzalo +45 km fietsen naar Chaitén
3 januari 2018 - Chaitén, Chili
dinsdag 2 jan, van Hornopirén met de ferry in 5 uur naar Caleta Gonzalo.
Vanmorgen bij de kaartverkoop komen we erachter dat de ferry direct langs de kust van Hornopirén naar Leptepu helemaal niet gaat omdat de tweede ferry tussen Fiordo Largo en Caleta Gonzalo uit de vaart is en dat er nu een grote dubbeldeks boot om half elf in een keer naar Caleta Gonzalo gaat die er vijf uur over doet en waarbij je niet binnendoor langs de kust vaart maar op open zee en weinig meer dan water ziet, wat erg jammer is, omdat die andere ferry prachtig door de fjorden zou gaan. Nou ja, niks aan te doen.
Het is erg regenachtig en er hangen flarden van wolken en mist om de bergen maar eenmaal op open zee zien we daar niks meer van en stomen we gestaag door. De zee is gelukkig niet al te woest. Om half vier leggen we aan in Caleta Gonzalo en gaan we even in het enige en behoorlijk chique café/restaurant een soep en nog wat eten. Daar horen we dat er helemaal geen Cabanas vrij zijn , er is eigenlijk ook helemaal geen dorp, je zit direct in een natuurgebied met alleen Ruta 7 die helemaal tot aan Chaitén onverhard is en er zijn alleen campings waarvan de eerste, Camping Cascadas Escondidas, pas 12 km verderop is. Dus fietsen we in de stromende regen daarnaartoe met behoorlijk klimmen en soms lopen en duwen. Het regent nog steeds als we er aankomen maar er is gelukkig wel bij elke grasplek een ruime open schuilhut met tafel en bankjes. Nou ja, tent opzetten in de regen, het is niet anders. Mijn superkleine tentje past net onder het afdak van een half open schuilhut, maar Lennie en Monique zetten hun tentjes op een stuk gras neer. Daarna nemen we wat hete bouillon in een van de schuilhutten en dan de slaapzak in.
woensdag 3 jan, van Caleta Gonzalo naar Chaitén , 45 km
De hele nacht regent het dat het giet en dat doet het vanmorgen nog steeds. Nou ja, niks aan te doen, regenbroek en regenjack aan en tent zeiknat inpakken. Die van mij is nog niet helemaal doorweekt maar Lennie en Monique staan in een enorme plas water en hun tentjes zijn echt door en door nat. In de schuilhut ontbijt en dan in de gietregen onderweg naar Chaitén , nog 45 km onverhard met soms wat asfalt. Naast de weg komen regelmatig met donderend geraas watervallen naar beneden gekletterd die langs de weg in een soort natuurlijk gevormde greppels verder stromen. We steken via houten bruggen heel wat woest kolkende riviertjes over en soms hele brede oa Rio Blanco waarin grote takken met stukken grond en delen van bomen meegevoerd worden. We fietsen ook nog langs Lago Rio Negro en Lago Rio Blanco en als we Chaitén naderen maakt de weg een grote bocht en zitten we ineens langs de zee.
Rond drie uur komen we aan in Chaitén dat van bovenaf al te zien is en zoeken we naar een toeristenbureau dat zich in een gezellige oude bus bevindt waar ze ook koffie hebben en waar je zelfs kunt ontbijten. Het is dus eigenlijk meteen een café met een koffieapparaat, koelkast, fornuis, langs de wanden planken om aan te zitten en achter de laptop zit zomaar een aardige Nederlandse jongeman die er een tijdje werkt met zijn vriendin. Hij vertelt ons dat de route langs Villa Santa Lucia vanwege de ramp met de modderlawine niet open is en er alleen langs te komen is met een boot die er 6 tot 7 uur over doet. Oké, dan moet dat maar. Omdat er op internet door weer iemand anders te zien is dat de zee vrijdag het rustigst is, besluiten we om morgen hier te blijven en dan vrijdagochtend die boot te nemen.
Dan nemen we bij Cabañas Pudú een cabane met houtkachel waar we al onze natte spullen aan een lange waslijn hangen en waar we lekker warm kunnen douchen. De tenten kunnen we in een schuur uithangen.
Wat ziet het er modern uit op de foto's. Het lijkt wel of je van Harlingen naar Vlieland gaat. Ook de fietsen zien er nog goed uit, kortom een goede keuze dat je ooit zo'n mooie fiets kocht. Het is altijd plezierig als je niet al teveel problemen hebt als je zo ver weg bent. Inmiddels is de vakantie hier bijna voorbij helaas. Ik heb alleen maar uitgeslapen lijkt het wel. Gelukkig worden de dagen weer langer. Op naar de lente dus.. Met Harrie volg ik nog steeds elke week je vorderingen. Met veel bewondering. Uiteraard missen we je erg, maar toch hopen we dat je tot het bittere einde wegblijft. Groeten aan je reisgenoten wat een bikkels zijn jullie........