donderdag 23 november , van Villa Unión naar Guandacol 38 km

23 november 2017 - Guandacol, Argentinië

Hilde : 

Vanmorgen weer om vijf uur op. Tegen half acht vertrekken we. Oh ja, toen we gistermiddag terug kwamen van de excursie was er een koppel uit Deventer op onze camping. Erg leuk te horen wat zij gedaan hadden en gingen doen. 
Vandaag wisten we niet dat we nog  geen 40 km zouden fietsen, want we konden niet zien dat er hier in Guandacol een hostel was. Dus we waren voorbereid op zo’n dikke 120 km en hadden dus veel water bij ons omdat we misschien ergens in de woestijn zouden moeten kamperen. 
Ondanks de zware bepakking gaan we  als een speer want de weg is gelukkig veel  licht dalend want wordt al snel eg heet . Om tien uur zijn we al in Guandacol en zien we borden van een hotel en ook een hostel. Nou zeg, dat ziet er goed uit. Wat zullen we doen? Toch doorrijden of hier blijven. Eerst maar eens kijken waar we koffie kunnen drinken, nou ....nergens. Hotel zit dicht en verder geen cafe te bekennen. Dan maar naar hostel Las Jarillas wat 800 meter een zandweg op ligt. En wat een verrassing, zo leuk is het daar. Ontzettend aardige mensen die ons alles laten zien. Hele leuke zitruimte met keuken. Goeie kamers met douche en wc. En we worden uitgenodigd om vanavond hun zelfgemaakte wijn te komen proeven. Heel leuk allemaal dus natuurlijk blijven we. 
Lennie en Monique gaan boodschappen halen voor het avondeten en komen terug met spaghetti, koele drankjes en chips. De rest van de middag relaxen we met lekker WiFi erbij om te mailen en te appen en ook voor het bijwerken van ‘t blog heel fijn. Lennie heeft zich meester gemaakt van een hangmat in de tuin. Heerlijk zo’n rustig middagje. 

Foto’s

3 Reacties

  1. Eric Dix:
    23 november 2017
  2. Katja:
    23 november 2017
    lekker effe een versnelling lager he genieten zo een dag
  3. Gerard:
    25 november 2017
    Dag Lennie, Tot nog toe volg ik alles bij Harrie. Ik moet zeggen dat ik helemaal niet jaloers ben. Veel liever sta ik voor de klas....(grapje). Heimelijk ben ik aan het sparen. Blijf vooral deze berichten sturen. Het is geweldig om te lezen en later als je nog terugkomt heb je meteen een dagboek van de reis. Hier is het al weer bijna Sinterklaas, hoewel ze daar niet aandoen op de Islamitische school waar ik nu werk. Hetzelfde geldt voor de Kerst. Ik val wel heel erg in de smaak. Dat komt m.n. door het feit dat er een tekort is aan invalleerkrachten, denk ik. Er zijn veel zieken, het werk is slopend. Het is nu nog een paar weken tot de Kerstvakantie. Daarna worden de dagen weer langer zodat ik niet door het donker naar mijn werk hoef. Ook was ik bijna verhuisd, maar Harrie heeft me weerhouden. Eigenlijk wel goed want het nieuwe huis was zeker € 350,- per maand duurder. Blijf ik toch nog even op m'n oude stek. Vorige week tulpen- en ander bollen geplant in de binnentuin. Als je terug bent kun je er van genieten! We kijken al helemaal naar je terugkomst uit, want zonder Lennie is het wel erg stil in de buurt. Maar nog meer kijken we uit naar je verhalen... geniet!!

    Saludos Gerard