14 en 15 november van Santa Maria naar Belén 65 en 98 km, dus 163 km bij elkaar.

Hilde

14 november van Santa Maria tot 65 km verder ergens langs de route . 

Vandaag snoeihete dag 36 gr. Maar omdat we redelijk hoog zitten, 2300 meter is het in de schaduw koel. Na ontbijt op de camping van  müsli in water met melkpoeder, rare koffie en thee zonder enige smaak,  gaan we naar het dorp om voor onderweg van alles in te slaan, omdat we niet weten wat we nog tegenkomen Dan gaan we op weg richting  Los Nacimientos, ik geloof 100 km, maar dat zullen we waarschijnlijk niet halen en misschien moeten we wild kamperen.  We fietsen over een eindeloos lange rechte weg, bijna geen verkeer, naast ons aan weerskanten zand met lage bomen en struiken  en veel dood hout, soort woestijn dus met in de verte de bergen , de zon loodrecht boven ons . Soms zien we groepjes schapen en bouwsels van hout en plastic met soms wat stenen muurtjes. Of er mensen wonen is niet te zien. 
Rond het middaguur ineens zowaar naast de route een soort winkeltje met een aardige jongeman die ook warme dingen maakt en verder cola , fanta etc etc. verkoopt. In de tuin  staat een tafel en stoelen waar we heerlijk onder de boom kunnen zitten. Hij heeft ook nog een keurige wc met wasbakje wcrol en rol keukenpapier, wat een luxe. 
Oké, we gaan weer door want we moeten nog ver maar intussen is de wind ontzettend hard tegen en halen we maar 9 km per uur. Als het al zes uur is moeten we nog 35 km, dat is dus in dit tempo met deze wind nog zo’n drieënhalf uur en het is om acht uur donker. Zelf wil ik een lift  zien te krijgen, genoeg pick-ups die langs komen, maar Peter, Lennie en Monique willen toch fietsen. Ik heb binnen de kortste keren een lift van een aardige man met pick-up , hup fiets achterin,  daar ga ik. Maar oh jee, vijf min later staat Monique  midden op de weg om de auto tegen te houden want we mogen bij een boerenkrotwoning met kippen, honden een paar geiten kamperen.  Er is ook nog een kiosk bij met frisdranken en bier.  Ja, dan ga ik natuurlijk niet alleen verder, dus fiets weer uitladen en een zoen voor  die aardige man. Maar goed dat ik niet meegereden ben tot Las Nacimientos , want het hostel dat er zou zijn was er niet. 
We zetten  onze tentjes op, heel bijzonder zo tussen de bergen in de verte, midden in de woestijn langs de Ruta 40 .  Maar we mogen water tappen en verder hebben we alles bij ons, zelfs wijn. 
Vroeg de tent in want morgen willen we om 7 uur starten vanwege de hitte. 

15 november , naar Belén. 98 km

Om vijf uur op, het is nog donker, dus hoofdlampjes gebruiken. 
Spullen inpakken , müsli, thee en koffie en wegwezen. 
Dat klinkt snel, maar we vertrekken toch pas om kwart over zeven. 
Heerlijk koel, zelfs vest aan, maar rond 11uur alweer heet aan het worden, wat alleen maar erger wordt omdat we steeds afdalen, bij elkaar 600 meter, dus 6 graden warmer. Oef, wat een hitte, zelfs de wind is heet. De route is gelukkig wat afwisselender en bochtiger en soms moeten we wat omhoog maar niet veel en we doen dat heel rustig aan. Af en toe even drinken en wat eten onder bomen en dan weer verder . 
Soms is er een soort kiosk , althans dat staat aangegeven , maar dat is meestal bij een tandeloos oud vrouwtje in huis. We treffen er een waar we wel even koel kunnen zitten en wat kletsen met de oude vrouw met een Indiaans voorkomen. Vooral Lennie is daar goed in. Die zegt gewoon wat in het Nederlands en heeft op die manier hele gesprekken. 
Het laatste stuk naar Belén is moordend heet, we raken best uitgeput , maar ja, nog even volhouden en dan tegen drie uur zijn we er. In deze hitte gaan we niet op de camping staan maar nemen we kamers in het hostel met douche en airco op de kamer en grenzend aan de waranda en de tuin. Ziet er gezellig uit. En we kunnen er gewoon zelf koken buiten onder afdak. Morgen blijven we een dag hier. 
We douchen en maken bouillon en verder alleen wat zitten want het is nog te heet om iets te doen. Later doen Lennie en Monique boodschappen en maken wat te eten en intussen gaan Peter en ik naar een terras wat drinken. Terug moeten we ineens door een verschrikkelijke zandstorm infietsen zodat we bijna niks zien. Nou ja, hoort erbij.