Hilde, woensdag 10 jan van Villa Amengual betaalde lift naar Coyhaique 150 km

Woensdag  10 jan 2018, van  Villa Amengual betaalde lift naar Coyhaique 150 km  

Om half zes vanmorgen op, tenten natuurlijk zeiknat van dat hoge gras.Niks aan te  doen, inpakken en naar de bushalte. Er hangt een dichte mist zodat we de bergen niet eens kunnen zien maar als die is opgetrokken is het strakblauw en dat blijft de hele dag zo. Nou moe, de bus van zeven uur neemt geen fietsen mee en de bus van 10 min later rijdt gewoon voorbij, waarschijnlijk kunnen de fietsen daar dus ook niet in.  Twee uur later weer een bus. Die stopt wel maar hier kunnen de fietsen ook niet in want het ruim zit al te vol met bagage. Helaas pindakaas. Nou, dat schiet lekker op zeg. 
Dan ga ik maar eens vragen aan de mannen aan de overkant van de bushalte die daar verzamelen om aan de weg te werken of zij iemand kennen met een pick up.  De tekst staat in het Spaans op mijn telefoon. Een van hen kan wel maar pas na het werk, dus om zes uur. Tja beter iets dan niets. Intussen proberen we te liften maar alle pick-ups  rijden  hard voorbij. Dan komt de man van de wegwerkzaamheden zeggen dat hij rond een uur of twaalf wel kan  voor 100.000 peso’s, dat is bijna 50 euro per persoon, maar ja, het is wel 150 km dus eigenlijk niet echt duur. Dus daarmee gaan we akkoord. Hij gaat zijn pick-up halen, die niet erg groot blijkt  te zijn want er hangt een aanhangwagentje achter. Of daar de fietsen in kunnen is twijfelachtig. Hij stelt voor om zijn grotere pick-up te halen, daar kunnen de fietsen wel achterin de bak, maar wij kunnen niet met ons drieën op de voorbank naast hem. Dus dan toch proberen de fietsen in het aanhangwagentje te krijgen en eigenlijk gaat dat best,  ze steken alleen wat uit maar dat probleem wordt opgelost door alles met touwen te verankeren . Oké, Monique voorin naast  de chauffeur  en Lennie en ik op de achterbank en karren maar. Het gaat gesmeerd, hij scheurt over de weg maar doet het wel veilig. Het is trouwens een fantastische  rit over Ruta 7 vlak langs de prachtige Laguna de las Torres waar we eigenlijk wel  wat foto’s willen nemen, maar we razen er voorbij. Later langs de wildwater rivieren de Rio Picaflor , daarna de Rio Maniguales , de Rio Emperador Guillermo en voor Coyhaique de Rio Simpson die aan de westkant langs de stad loopt. .
In Villa  Maniguales, een gezellig klein plaatsje waar we langs komen,  nodigen we hem uit om even koffie te drinken in een leuk café met de prachtige naam Café Confluencias, omdat de Rio Nireguao, die vlakbij de grens met Argentinië  in de Andes ontspringt, daar uitkomt in de Rio Maniguales die langs het gelijknamige dorp stroomt en net als de Rio Simpson weer uitkomt in de Rio Aysén die in zee stroomt bij Puerto Aysén.  Onze chauffeur is blijkbaar kind aan huis in het café want hij kent er alle mensen die daar werken. Hij gaat eerst nog even tanken, dus koppelt de aanhanger  af en komt daarna naar het café. Er is ook een mooie camping, Camping BordeRio die we anders zeker hadden genomen.
Dan gaan we weer verder en zien  we onderweg best veel fietsers die behoorlijk moeten zwoegen om de steile klimmetjes op te komen. Om twee uur zijn we in Coyhaique dat heel diep in een dal ligt. We nemen afscheid van onze aardige chauffeur en gaan naar camping El Camping vlakbij de Rio Simpson, die niet  ver van het centrum maar wel erg diep ligt want we moeten 800 meter heel steil naar beneden. Oeps, dat wordt met bagage in ieder geval naar boven lopen. Op de camping is het al behoorlijk vol met kleine tentjes maar we vinden een prima  plek voor drie tentjes vlak bij een hek waar we een beetje aan de zijkant staan. Als we klaar zijn doen we een rondje langs de fietsenmakers die er zijn. Lennie kan een nieuwe achterband en extra remblokjes kopen en de remkabels laten vervangen. Bij mij hoeven de remmen alleen te worden bijgesteld. Monique laat wat siliconenspray  op haar riem spuiten en zo zijn onze fietsen wel weer bestand tegen de komende kilometers. Als we teruggekomen op de camping wordt het steeds drukker en komen er nog veel tentjes bij, maar wij staan strategisch in een soort kring waar onmogelijk nog een tentje tussen kan. 
Morgen blijven we hier om de stad een beetje te bekijken, wat inkopen te doen, een terrasje te pakken  en de rest van de route voor te bereiden.