zaterdag 25 november, met de bus van Huaco naar San Juan en daar verder naar Mendoza, ruim 360 km

Hilde:

Vanmorgen dus om vier uur de wekker gezet. Oeps....Lennie haar telefoon ging om half drie af, grrrr nu al tijd? Nee, is een Whattsapp .  Voor niks wakker geworden en Lennie hoort het zelf niet eens. Nou ja, volgende keer moet ze WiFi  even uitzetten , zou fijn zijn. 
Er staat en lekker ontbijtje klaar van toast met boter, jam, koffie, thee en koekjes. Om half vijf komt de eigenaar zeggen dat de bus pas om zes uur komt. Oh , jammer van de wekker om vier uur maar nu hoeven we niet te haasten. Ook wel fijn. Dan om half zes zegt hij dat de bus er over tien minuten is. We staan voor de hosteria klaar op de donkere weg en turen in de duisternis.  En ja hoor, daar doemt ie uit het donker op met slechts een koplamp maar dat is hier niet ongewoon. De bus is nog zo goed als leeg, slechts een vrouw erin. Bagageruim dus ook nog leeg. Fietsen en onze tassen kunnen er prima in. Na 40 km over Ruta 40 moeten we overstappen op een andere bus en  daar is het iets lastiger want alle voorwielen moeten eruit. Nou ja, is eigenlijk ook geen probleem. Dan zitten we nog 150 km in een zeer luxe comfortabele dubbeldekker  met slaapstoelen tot aan San Juan. Wel vreemd zo’n groot contrast tussen  die luxe bus en de armoedige huisjes die soms uit niet meer bestaan dan wat gepleisterde muurtjes van gasbeton en een plat dak van bv bamboe dat is  dicht gesmeerd met leem of stukken plastic eroverheen gegooid. De bus rijdt natuurlijk dezelfde weg die wij anders zouden fietsen en ik moet zeggen dat ik blij ben dat ons dat bespaard blijft , want het is nog steeds die rechte weg door de woestijn met verder niks en daar hadden we dan nog zeker een dag of vier/vijf over  gedaan . Peter had al die kilometers wel liever willen fietsen. Maar we hebben toch besloten dat niet te doen en op deze manier een week tijd te winnen zodat we in mooiere delen niks hoeven over te slaan omdat we in tijdnood zouden komen. 
In San Juan moeten we weer overstappen naar Mendoza. Het bagageruim is al best vol , hoe moeten onze fietsen daarbij?  Weer voorwielen eruit , dan eerst wat dozen eruit , dan fietsen erin, bovenop elkaar gestapeld en dan onze tassen en die dozen. Het is wel proppen geblazen en je kunt beter niet kijken want oh help, je vraagt je af hoe die fietsen er straks weer uit komen. Nou ja, op hoop van zegen zullen we maar zeggen. Ook naar Mendoza gaan we over diezelfde lange rechte Ruta 40 met aan weerskanten die woestijn hoewel het vlak na San Juan  ineens beduidend groener is met veel wijngaarden en veel meer huizen, een teken dat er ergens water loopt, meestal van een ondergrondse bron die gevoed wordt door smeltsneeuw uit de bergen dat dan meestal opgevangen wordt in smalle betonnen geulen . Maar daarna weer eindeloos lang de woestijn met hier en daar groepjes huizen. Het is op deze weg trouwens veel drukker met soms zelfs een stuk vierbaansweg , maar dat betekent ook gevaarlijker voor fietsers want op de vluchtstrook hoef je als fietser niet te rekenen , je zakt meteen weg in het zanderige grind. Als we de provincie Mendoza ingaan is er een soort grenscontrole waar we weinig mee te maken krijgen. Opvallend is dat er staat , controle sanitario en er is een soort wasplaats  voor desinsectation . Wat moet je hiervan denken? Zie al voor me hoe er hele hordes grote zwarte spinnen en kakkerlakken het vege lijf proberen te redden en haastig de bus uit vluchten voordat ze door vergif om het leven gebracht worden. 
Brrrrrrrrr. Gelukkig gebeurt er met onze bus niks en mogen we gewoon doorrijden. 
Als we tegen 13:00 uur Mendoza naderen zien we rechts  van ons in de verte achter de eerste rij vage bergen de besneeuwde toppen van hogere bergen . 
Mendoza is een drukke gezellige stad met opvallend veel mooie grote bomen, veel platanen en palmbomen. En ook belangrijk, veel leuke terrassen met muziek. Vanaf het busstation fietsen we naar Hostel Independencia in het centrum en kunnen er een vierpersoonskamer met balkon krijgen. Het hostel is in een prachtig oud gebouw met veel houtwerk , een mooi houten trappenhuis, glas in lood deuren, tegel- en parketvloeren , kleine ruitjes in houten raamwerken en een mooie binnenplaats met  verschillende gezellige zitjes. We blijven hier twee nachten. 
‘s Avonds gaan we de stad in om een gigaijsje te eten en daarna een leuk restaurantje te zoeken. Als we later op de avond terug lopen maar ons hostel wordt er op een hoek van de straat ergens fantastisch gedanst , zie video.