Hilde,3,4,5,6,7dec.Van Malargüe via BardasBlancas,Ranquil del Norte tot Buta Ranquil 248 km
7 december 2017 - Buta Ranquil, Argentinië
Hilde zondag 3 december , van Malargüe naar camping TURCARÁ AVENTURAS 40 km verderop.
Vanochtend hebben we een gezellig ontbijt in het hostel en Paula onze gastvrouw is erg belangstellend en vraagt en vertelt veel. Met handen en voeten hebben we een leuk gesprek en vertelt ze dat ze zelf ook van fietsen houdt en dat ze ook graag wandelt in de bergen.
Als we uiteindelijk vertrekken is het al een uur of tien. We gaan op weg over Ruta 40 richting Bardas Blancas. Het is bewolkt met af en toe zon en bepaald niet erg warm zoals we de voorgaande weken gehad hebben. De weg golft als een eindeloos lang lint tussen de bergen door, steeds stijgend , dan weer iets dalend, maar vooral toch veel stijgend want na elke klim, dalen we soms wel iets maar komt er toch weer een volgende klim waarbij we worden beloond met steeds mooiere uitzichten. Na zo’n 30 km stuiten we op een hele gezellige prachtige soort uitspanning bij een camping waar ze koffie hebben. We zitten er even heerlijk buiten op een houten vlonder te genieten van twee bakjes koffie en dan gaan we weer verder. Maar na een half uur fietsen met vooral veel lange stijgingen wordt de lucht voor ons weer net als gisteren erg donker en horen we het gerommel van onweer en zien we ook al bliksemschichten. We besluiten iets verderop bij een volgende camping met restaurant te schuilen maar als we daar aankomen blijkt het zo’n ontzettend leuke plek met een heel bijzonder houten huis met winkel en prachtig uitzicht door de grote glazen wanden dat we besluiten hier gewoon te blijven kamperen. Binnen lijkt het wel een gezellige huiskamer met bankjes waar bonte kleedjes overheen liggen en veel houten tafels en stoelen en stoere houtkachels. De winkel verkoopt veel kleurige handwerk dingetjes, zoals tasjes, sokken, mutsen, sjaals etc maar ook potten honing, olijven, wijn en heel veel snoep. Het heet TURCARÁ AVENTURAS.
We gaan onze tentjes opzetten op beschutte plekjes tussen de bomen en lage schuttinkjes. Intussen is het onweer allang verdwenen en klaart het zelfs op dus we hadden ook makkelijk door kunnen fietsen naar Bardas Blancas maar dit is wel erg leuk.
maandag 4 dec van TURCARÁ AVENTURAS naar Bardas Blancas, 25 km
Vanmorgen om 7 uur droog, dus opstaan en inpakken, maar als we bijna klaar zijn begint het toch te miezeren en de mist die om de bergen hangt ziet er ook niet bepaald aantrekkelijk uit maar na een ontbijt bij de tentjes en als we binnen in de gezellige ruimte nog even een bakje koffie nemen, wordt het alweer droog. We besluiten vandaag niet verder te gaan dan Bardas Blancas omdat daar een hosteria en camping is en als we verder gaan is er voorlopig niks meer en moeten we wild kamperen, wat met dit weer misschien niet zo handig is. Dus voor vandaag een kort stukje dat bestaat uit de eerste anderhalve kilometer gestaag klimmen en dan bijna 25 km langzaam slingerend afdalen door de bergen met fantastische uitzichten. Daarom zijn we al om een uur of een in Bardas Blancas waar we besluiten op de camping te gaan staan en niet het hostel wat er ook niet echt aantrekkelijk uit ziet en omdat het inmiddels ook al best zonnig is geworden, kunnen onze tenten mooi drogen.
We spannen een lange waslijn want we hebben ook best veel te wassen en te drogen. Morgen dus verder over Ruta 40 richting Buta Ranquil , maar dat halen we niet want dat is 180 km, dus ongeveer op de helft kijken we of we een geschikte plek vinden om te kamperen.
dinsdag 5 dec, van Bardas Blancas 70 km verder bij El Zampal, richting Ranquil del Norte
We vertrekken met goed weer, zonnig, niet te warm en niet te koud, eigenlijk heerlijk om te fietsen. Ruta 40 loopt langs El Rio Grande die prachtig links van ons meandert en blijkt al snel niet erg geasfalteerd te zijn dus vandaag hebben we heel veel off-road op een weg in aanleg met een dikke laag soort grote kiezels, stenen en keien. Hier en daar ineens een prettig stukje asfalt en er wordt ergens een heel stuk nieuw asfalt gelegd maar daar kunnen we helaas nog niet overheen.
Om wat te eten rijden we door naar een plek in de schaduw bij een groepje bomen dat we heel in de verte zien liggen en waar een man blijkt te wonen met een paar honden en een grote zwarte kalkoen die naar ons toekomt en ons aanbiedt om bij hem in de schaduw binnen te komen zitten waar hij naar de tv ziet te kijken. Hij laat ons een boek zien waarin heel veel menen iets geschreven hebben die daar kennelijk ook even gepauzeerd hebben of misschien wel gekampeerd maar voor ons is dat nog te vroeg. Dus na een half uurtje gaan we weer door.
We ploeteren gestaag voort en geven niet op want het is wel erg mooi zo door de bergen om ons heen en we worden aangemoedigd door elke auto, pick-up en vrachtwagen die ons passeert of tegemoet rijdt, waarbij we helaas wel steeds een enorme stofwolk over ons heen krijgen. Soms stopt er een vrachtwagen en krijgen we een zak suiker en broodjes en vaak wordt er gevraagd of alles oké is.
Een Duitse motorrijder stopt ook even om met ons te praten en vertelt dat hij met Kerst weer bij vrouw en kind moet zijn.
We ploegen voort en om een uur of zes gaan we uitkijken naar een geschikte kampeerplek omdat we El Zampal toch niet halen en bovendien is er daar toch geen camping of hostel.
We vinden een redelijk vlakke plek iets van de weg af en wat hogerop tussen struikgewas en grote vulkaanrotsen waar we niet in een kom staan die bij regen vol zou kunnen lopen. Tentjes opzetten, wat spaghetti maken, wassen en dan slapen zodat we morgenochtend vroeg weer verder kunnen.
woensdag 6 dec. van voor El Zampal naar Ranquil del Norte, 48 km.
Niet erg veel te melden. Na snel ontbijt alles weer ingepakt, tassen naar de weg gebracht en fietsen erheen gezeuld en vervolgens alles op de fietsen gehangen en gebonden en dan gaan we weer verder over Ruta 40. Het is al snel warm en zal weer een bloedhete dag worden.
De weg lijkt in aanleg met die dikke laag grote kiezels en keien in zand waardoor je vaak weg slipt en er heel wat stuurmanskunst vereist is, gaat vandaag nog 34 km verder door de bergen met behoorlijk wat stijgingen erin waardoor we niet erg opschieten.
Net als gisteren zitten we af en toe weer behoorlijk in zo’n vieze gele zanderige stofwolk als we gepasseerd of ingehaald worden, maar dat is part of the deal. Als we de brug over de Rio Grande over gaan heet het daar El Zampal, dus geen dorp wat je zou verwachten maar een soort vallei die die naam heeft waar we wel een cowboy op een paard zien die een paar koeien vooruit drijft en daar kennelijk in the middle of nowhere woont.
Ergens een stukje van de weg af op een soort parkeerplaats staat er een grote witte soort werkkeet van de Vialidad National waarin de man huist die we gisteren al ontmoet hadden, met een pick-up ernaast waar vrolijke muziek uit klinkt. Hij komt speciaal naar de weg toe om ons te trakteren op zoute koekjes en hij heeft ook water in die werkkeet zodat we bij hem onze flessen kunnen vullen. Gezellige keet met een trapje ervoor , een koelkast erin, een stapelbed en nog een bed, een tafel en houten bankje, aanrechtje met kastje, groot raam, eigenlijk best gezellig. Hij heeft een grote blauwe kunststof ton vol water en schept er met een melkkoker water uit om onze flessen te vullen. Erg aardig. Intussen is er bij onze fietsen een auto gestopt met een man en een vrouw die onze fietsen bewonderen en vooral de riem van Monique krijgt veel aandacht.
Oké, we kunnen er weer even tegen. Uurtje later krijgen we snoepjes van een man in een gewone auto die ons passeert , ook leuk. Dan eindelijk na 34 km komt er een einde aan ons gezwoeg en geploeter door de dikke laag kiezels en gaat de weg verder in asfalt, hoewel van een zeer oude hobbelige soort, maar toch stukken beter dan wat we hadden. We hebben nog een lange klim en dan krijgen we een fantastische afdaling naar Laguna Nueva, een groen oase met een blauw meer en veel bomen waar een kudde geiten loopt, heel bijzonder. Tegen zes uur komen we aan op de camping in Ranquil del Norte die eigenlijk nog in aanleg is waar we gratis mogen staan. Mooie plekken op terrassen tussen hegjes en bomen met een stenen tafel en ronde boomstronken om op te zitten. Geen douche maar gelukkig wel een kraan.
donderdag 7 dec, van Ranquil del Norte naar Buta Ranquil 65 km.
Vanmorgen prachtige weg die als een luie lange slang door de bergen kronkelde, lange stijgingen en ook superlange afdalingen met prachtige uitzichten. Als we de provincie Neuquén inrijden begint het landschap te veranderen in een soort maanlandschap met kale lichtbruine gelige bergen met grillige tekeningen erop, waar je met fantasie van alles bij kunt bedenken . Wat later komen we in een soort steppe of toendra landschap en krijgen we zo’n vreselijke harde wind dat we zowat van de weg geblazen worden en moeten we regelmatig van de fiets af waarbij ik in het nadeel ben want ben respectievelijk 8 en 15 kilo lichter dan Monique en Lennie dus de wind blaast mij zo weg. Het is bijna niet te doen maar we torsen er tegenin want de camping is niet zo ver meer en die willen we wel halen, wat gelukkig ook lukt als we daar tegen een uur of zes aankomen. Het is een super keurige camping El Eden met een prachtige grasmat en er is zelfs een binnenzwembad bij met douches waar we gebruik van kunnen maken.
‘s Avonds hebben we in Facefood Resto - Cafe in het dorp eindelijk weer eens WiFi.
Wij zijn erg belangstellend. Het kamperen kunnen we ons goed voorstellen.
We kamperen ook voor een tijdje want er wordt aan ons huis gewerkt.
Groetjes aan Monique, ik hoop dat jullie het jullie lukt te doen en zien waar jullie zien in hebben.
Hilde je vertelt en schrijft echt leuk.
Iedere dag ben ik benieuwd of er weer een berichtje van jullie is.
Fietsgroet voor jullie drieen