Hilde, zondag 28 jan . Van Chileense grens naar Argentijnse grens , 18 km.

zondag  28 jan 2018 . van Chileense grens naar Argentijnse grens 18 km .

Wat een dag, wat een dag, geweldig, fantastisch, gek en leuk en ook zwaar maar met elkaars hulp allemaal goed gelukt. 
Om een uur of acht beginnen we met aankleden, onze matjes oprollen en de vloer leeg maken terwijl de schapenscheerder belangstellend toekijkt vanuit zijn slaapplek achter het stukje afschot. Als we klaar zijn, eten we allemaal ons eigen ontbijtje en maakt de schapenscheerder een lekker vuur in de haard. 
Dan tassen inpakken, aan de fietsen hangen en worden we rond tien uur uitgezwaaid door de schapenscheerder. Eerst naar de Chileense grenspost die een km verderop ligt. Daar moeten we wel een uur wachten voordat we onze paspoorten allemaal weer terug hebben en kunnen we rond elf uur weg. 
Het is een spannende rit , een track , die alleen op gps goed  te zien is en eigenlijk niet als een duidelijk herkenbaar pad in het echt te volgen is, dus we moeten zelf een beetje onze weg zien te vinden en kijken waar we het beste door kunnen met de fietsen . Roy gaat steeds even vooruit , soms te voet zonder zijn fiets, om te kijken waar we door kunnen. We moeten wel vier of vijf keer door de Rio Mayer die breeduit meandert en dus verschillende  keren doorwaad moet worden, soms  kniediep , maar soms nog dieper en vaak met een sterke stroming . Dus meestal tassen van de fietsen en later ophalen. Sterke mannen Roy, Philip en Jean Loup doen het zware werk, zoals onze fietsen eroverheen helpen en zware tassen dragen . Maar ook de twintigers Loes en Linda weten van wanten. 
We moeten ook vaak een steile helling over, waarbij vaak weer de tassen van de fietsen gaan en we elkaar omhoog helpen duwen. 
Maar het is fantastisch zo samenwerkend door dit woeste stuk niemandsland en overweldigende natuur te trekken, 18 km, van de Chileense grens naar de Argentijnse grens. Nadat we de rivier echt niet meer over hoeven, fietsen we  door een prachtige vallei vol met wilde margrieten en roodachtig gras , echt schitterend . En dan ineens komen we over een heuveltje en zien we het gebouwtje van de Argentijnse grenspost in de verte onder ons liggen. Hoera, we zijn er, we hebben het gefikst. Wat fantastisch. We zetten onze fietsen tegen het houten hek dat  om het gebouwtje staat en gaan met onze paspoorten naar binnen. Daar is het nog een hele serieuze aangelegenheid en zijn de douane beambten lang bezig met bestuderen van de paspoorten en de papieren die we gekregen hebben  toen we van Chili over de Icalmapas Argentinië binnenkwamen, zoals de eigendomsbewijzen van onze fietsen. Uiteindelijk is dat allemaal klaar en mogen we onze tenten opzetten op het gras achter en naast het gebouwtje en we mogen de wc en de douche gebruiken. Wat een luxe. De foto’s die op het blog komen zeggen waarschijnlijk wel meer over deze dag.