Hilde. zaterdag 17 febr. Van grenspost Radman naar Rio Grande 80 km

17 februari 2018 - Rio Grande, Argentinië

zaterdag 17 febr 2018 van Argentijnse grenspost Paso Fronterizo Radman naar Rio Grande aan de oostkust van Vuurland, 80 km

Vanmorgen om negen uur weer op weg over weg B in Argentinië op Vuurland.. Het  is vandaag helaas bewolkt en wat somber weer met af en toe wat regen en ook best wat aan de koude kant. De weg is slechter dan de twee voorgaande dagen want veel ripio, diep uitgesleten en soms een dikke laag grind op de weg. Dus erg hard gaat het niet. Bovendien zijn we ongeveer de hele dag aan het klimmen en niet zo zuinig ook. Fikse stijgingen , pffffff en dan ook nog met veel keiharde wind tegen of opzij. Het landschap is ook net wat anders dan de voorgaande dagen, minder afwisseling , eindeloze geel/bruine vlaktes en heuvels. Natuurlijk wel weer met veel Guanaco’s.  Nergens een plekje om even uit de wind te staan om wat te eten.
Dit is duidelijk de zwaarste dag van de drie om van Porvenir aan de westkust van Vuurland naar Rio Grande aan de oostkust van Vuurland te komen ook omdat we de wind niet meer mee hebben. Toch bereiken we tegen zes uur de drukke hoofdweg  Ruta 3 met veel verkeer waarover we de laatste 12 km naar Rio Grande moeten. Daar hebben we de wind helemaal fors tegen maar gelukkig wel asfalt. Bij de eerste de beste koffiegelegenheid in Rio Grande, een bakker die een tafeltje met stoelen heeft staan, gaan we naar binnen om even bij te komen en nemen twee heerlijke bakjes koffie met wat lekkers erbij. Intussen kijken we op Google en Osmand  welke overnachtingsmogelijkheden er zijn. Twee hostels waar we even gaan kijken. Eentje valt af en de andere is niet te vinden. 
Maar dan stopt er een pick-up en stapt de vriendelijke man uit die ook bij de bakker was en ons daar gezien heeft. Hij vraagt waar we heen gaan omdat het regent en het al laat is. We zeggen dat we vannacht hier blijven en naar een hostel zoeken. Hij zegt dat we wel bij hem mogen overnachten, want zijn vrouw is naar Mendoza en hij heeft een groot huis. Oké, altijd leuk, dus we rijden achter hem aan. Zijn huis is een ongelooflijk bende maar de man is ontzettend vriendelijk en aardig en blijkt zelf een fervent fietser en schijnt kampioen te zijn geweest.  Hij denkt dat wij wel in het grote driepersoons bed kunnen, maar dat vinden we niet zo’n goed idee, want het schijnt dat ik te veel beweeg en dat Monique en Lennie daar last van hebben. Dan blijkt er nog een kamer te zijn met een bed waar  ik alleen in kan en dan willen Lennie en Monique toch liever op hun matjes in de huiskamer liggen dan in het grote bed omdat zij snel rugpijn krijgen van doorgezakte bedden. 
Dan kan de man, die Ariël heet, zelf in zijn eigen grote bed. 
We kunnen douchen en we krijgen thee. Later komen zijn dochter en haar vriendin even langs, nou ja, even, ze blijven de hele avond gezellig met ons praten, maar het wordt intussen wel al zowat bedtijd want het loopt al aardig tegen middernacht. Maar slapen zit er voorlopig niet in want we krijgen ook nog wijn.  We hebben trouwens ook nog niks gegeten. Zou dat er nog inzitten? Om 12 uur gaan de dochter en haar vriendin toch nog de keuken in serveren ons een half uur later een heerlijke salade met gebraden vlees en kippenpoten. Dat wordt smullen. Het is echt heel erg gezellig en we krijgen veel foto’s te zien en veel verhalen te horen zodat we pas om twee uur gaan slapen. Nou ja, moet kunnen. Morgen zien we wel of we de bus nemen naar Ushuaia  of de drukke Ruta 3 gaan  fietsen. Maar  eerst uitslapen. 

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade