Hilde: zat 2dec, van El Nihuil in een klap naar Malargüe per pick up. 185 km

2 december 2017 - Malargue, Argentinië

Hilde zaterdag 2 december van El Nihuil in een klap naar Malarque per pick up .

Vanmorgen nog wat regenachtig maar al snel droog. Eerst lekker in het  hostel ontbeten en daarna op weg naar El Sosneado eerst 20 km in noordelijke richting  over wegnummer 180 wat een beetje vals plat omhoog is en daarna linksaf over wegnummer 144 tot we weer terug op Ruta 40 zijn  richting El Sosneado. Daar gaan  we als een speer naar het zuiden want het gaat bijna alleen maar licht omlaag en we hebben ook nog wind mee. Maar oh help , de lucht voor ons wordt wel erg donker met onweer en ongelooflijke bliksemschichten  en daar rijden we eigenlijk recht op af. We besluiten ergens bij een hek te wachten  of de zwarte wolken  voorbij drijven. De bliksemschichten zijn gigantisch en flitsen soms dwars door het luchtruim en soms loodrecht naar beneden. 
Als het wat minder heftig wordt besluiten we weer door te fietsen maar de regen houdt nog fors aan en auto’s knipperen met hun alarmlichten om ons te waarschuwen. Hier en daar vormen zich ware meertjes langs de weg en soms komen ze de weg al tot de helft op. Straks kunnen we er misschien niet eens meer door. Intussen heb ikzelf het ijskoud  en ook mijn schoenen staan vol  water.  Op 20 km voor El Sosneado  stopt er een pick up een stukje voor ons en ik weet al dat die ons gaat vragen of we mee willen rijden, en ja hoor, dat is precies wat er gebeurt. Twee mannen laden onze fietsen achter in de open bak, tassen eraf , ook allemaal achterin en dan wij ook nog erbij in die open bak, tegen de achterkant  van de bestuurderscabine  aan met een grondzeil van Lennie om ons heen bibberend en kleumend van de ijzige kou.  Even doorbijten. Lennie heeft met de chauffeur afgesproken dat we wel mee gaan maar alleen als we mee kunnen tot Malarque , 90 km verderop en dat kan. Dus met deze actie hebben we weer een dag winst. 
In Malarque stoppen de mannen bij een rustig benzinestation en helpen ze met alles weer uitladen. Gelukkig is het intussen opgehouden met regenen. Oké, we doen alle tassen weer op de fietsen en gaan een hostel zoeken. Daarna lopend de stad in om ergens te eten en Lennie koopt en passant een paar leuke gymp-achtige platte laarsjes in bonte kleuren die plat onderin haar fietstas kunnen hoewel  dat betekent dat ze onze macaroni of ons blik bonen eruit moet gooien. Help, waar laten we dat nou weer? 

Foto’s

4 Reacties

  1. Cor.veerhuis:
    3 december 2017
    Een dag genieten en de volgende dag afzien, dat is wat reizen met de fiets zo avontuurlijk maakt. Daar hoort ook zo een aangeboden truckride bij als de omstandigheden gevaarlijk worden. Aardige mensen vind je gelukkig overal.
  2. Katja:
    3 december 2017
    Wel erg donker hoor, zo op de foto. afzien ,maar hopelijk geeft dat een kick????Krijgen jullie jullie schoenen droog???
  3. Eric Dix:
    3 december 2017
    Jee, wat een spannend verhaal. Dat van dat onweer en die bliksem klinkt wel heel erg gevaarlijk. Dankzij die lift toch goed aangekomen in Malarque!
  4. Pieter Langemeijer:
    3 december 2017
    Pot Jan dosie. Jullie zijn ook voor de duvel niet bang. Als ik het verslag lees denk ik bij mezelf waar begin je aan? Ik moet er niet aan denken. Ik bewonder jullie moed want ik had al de pijp aan Maarten gegeven! Wens jullie heel veel succes maar je hoeft mij niet mee te vragen. En dan nog 4 maanden volhouden, petje af, niets voor mij. Maar ja wie ben ik. Succes dames jullie zijn kanjers, kunnen velen een voorbeeld aan nemen. Zonder mensen als jullie hadden we nog in berevellen rondgelopen en in holen geleefd. Chapeau!!!!