Hilde, zat 20 + zon21 jan van Cochrane via wildkampeerplek 60 km, en naar Puerto Yungay 70 km

zaterdag 20 jan 2018; van Cochrane naar de brug over de Rio de los Nadis, de  Puente Nadis Del Gral Benjamin Videla.  60km

Vandaag weer een stralende dag en als we vertrekken om half elf al behoorlijk warm. We nemen drinken mee voor twee dagen want vanavond staan we aan de Rio de los Nadis bij de brug Puente Nadis Del Gral Benjamin Videla, waar een picknickplek direct aan  de rivier  is.  Maar voor we daar om half acht zijn wacht ons een zware fietsdag over Ruta 7 met heel veel klimmen over een weg die ineens veel slechter begaanbaar is dan de stukken van gisteren en eergisteren omdat er ontzettend veel los grind op de weg is gestort met heel veel diep uitgesleten ripio. Maar de route is wel weer ongelooflijk mooi met uitzicht over achtereenvolgens Lago Esmeralda,  Lago Juncal, Lago Chacabuca en Lago Larga met op de achtergrond de witte bergtoppen die boven het donkergroen van de bossen uitsteken. We staan regelmatig stil om foto’s te maken en ook om bij te komen natuurlijk. Maar we zitten ook weer regelmatig in een enorme gele stofwolk als er auto’s of bussen op de weg zitten en is het opletten geblazen als er bv twee achter elkaar rijden want door  de dikke stofwolk ziet de tweede auto niet dat wij ook nog op de weg rijden . 
We krijgen als laatste een enorme lange afdaling die doodeng is door al dat dikke losse  grind op de weg dus doen we het erg langzaam en voorzichtig en moeten we zelfs af en toe even stoppen om onze handen te ontspannen. Daarna volgt nog een kilometer of vijf vlakke weg door een bos voor we bij de brug; Puente Los Nadis  Del Gral Benjamin Videla  over de Rio de los Nadis aankomen waar we gaan kamperen op lekker gras bij de rivier een stuk van de weg af bij een houten gebouwtje waarachter we een waslijn spannen. Helaas is de fietsbroek van Lennie, die ook aan de waslijn hing,  de volgende ochtend spoorloos. Gejat is onze conclusie. Morgen verder naar Caleta Tortel. 

zondag 21 jan 2018 van de  Puente Nadis Del Gral Benjamin Videla naar  Puerto Yungay 70 km 

Vanmorgen heerlijk in de zon ontbijt met havermout , koffie en melkpoeder waarna we om kwart voor tien op weg over Ruta 7 weer een prachtige zonnige dag tegemoet gaan. De weg is eerst prima maar na een uur ineens erg lastig door een dikke laag los grind en stenen maar na een paar stevige steile klimmen wordt die gelukkig redelijk vlak. Eigenlijk moeten we aan drinkwater zien te komen dus misschien kunnen we dat vragen als we langs huizen komen, maar die zijn schaars. Na een tijdje zien we op een prachtige open plek, wat van de weg af  achter een houten hek, toch een bewoond huis. Daar maar eens proberen. Lennie durft niet vanwege de drie of vier honden die op het stuk land voor het huis lopen, maar ik weet dat als honden niet woest blaffend naar het hek toe komen rennen dat het geen waakhonden zijn en dat ze niks doen, dus ik doe het hek open en de honden komen alleen even snuffelen. "Goed volk" zeg ik.  Niks aan de hand.  Lennie vertrouwt het toch niet maar Monique durft wel mee te gaan, want alleen kan ik al onze lege  flessen niet meenemen en zeker niet als ze straks gevuld zijn. Wat een verrassing dat huis, ik ben er op slag verliefd op, want het is zo leuk binnen. We mogen van de aardige oude boer best even binnen kijken. Een grote vierkante huiskamer met aan alle kanten ramen, houten vloer,  een prachtig gietijzeren fornuis zoals ik er hier al heel veel gezien heb en er elke keer weer verrukt over ben, ook een lekkere houtkachel in het midden, wat gezellige banken onder de ramen , leuke kastjes,  nou ja, echt zo gezellig en leuk, kan er niet over uit. Zou er zo kunnen wonen en dan een bord aan de weg zetten met erop dat er koffie is met taart. Haha. 
Oké, onze flessen zijn gevuld en we gaan weer verder. We rijden trouwens door een fantastisch dal. 
De weg is redelijk te doen en gelukkig vlak dus we schieten best op, maar dan komt er de laatste 20 km ineens een afslag naar Puerto Yungay of naar Caleta Tortel. Hé wat vreemd. We kijken nog eens goed op de kaart en komen bij navraag erachter dat we helemaal niet naar Tortel moeten, wat we dachten, maar naar Puerto Yungay. Oei dat is een tegenvaller want dat is een ongelooflijke klim en niet een maar een heleboel, met zeker 15 procent en ook nog over een weg met een dikke laag losse stenen en keien. Dat wordt lopen, wat natuurlijk wel even te doen is maar als we zo 20 km door moeten wordt het stikdonker voor we aankomen, dus een lift, al is het maar voor onze bagage zou niet gek zijn. Ook de lucht begint er ineens dreigend uit te zien en het wordt kouder . Dan een auto die ik aanhoud met een aardige jongeman  erin die Engels spreekt. Hij wil onze bagage wel meenemen en bij de havenmeester afgeven. Lennie twijfelt aan deze actie maar gelukkig gaat ze er toch mee akkoord. Monique is al wat verder maar die geeft gelukkig ook al haar fietstassen mee. Zo dat scheelt een stuk en we bereiken Puerto Yungay nog ruim voor donker. De boot komt net terug uit Rio Bravo en onze bagage staat netjes achter een deurtje op de boot. De ontzettend aardige kapitein komt naar ons toe en zegt dat we bij hem in zijn hut wel mogen douchen . Wat een gelukje zeg. Slapen kunnen we in de ruime wachtruimte van de bootonderneming, waar we onze matjes op de grond leggen samen met de Belg Jean Loup, die we al eerder ontmoet hebben, die vanuit Alaska langs de kust van  Noord Amerika naar het zuiden is gekomen, een jaar geleden al gestart.  Water koken kan ook in de wachtruimte , dus heerlijk koffie en wie wil bouillon.  
Morgen nemen we om tien uur de eerste afvaart over de fjord naar Rio Bravo, wat een uurtje varen is  en dan zijn we twee dagen onderweg om in Villa O Higgins te komen. Dus even geen WiFi want morgenavond ergens wildkamperen.