Hilde. vrijdag 16 febr. Van Russfin naar Argentijnse grens Radman, 65 km

vrijdag 16 febr 2018  van Parador  Russfin naar de Argentijnse grenspost Paso Fronterizo Radman , 65 km over de Y85 en de Y769.

We zijn op tijd op weg en het is een stralende dag. Ook de weg is goed te berijden en omdat we de wind weer flink mee hebben schieten we lekker op. We rijden weer door de eindeloze vlakte, met minder heuvels dan gisteren maar toch soms een klimmetje. Rond het middaguur komen we bij de Chileense grenspost Paso Bellavista en daar krijgen we te horen dat we moeten wachten op een vervanger van de douanebeambte die zojuist is afgevoerd naar het ziekenhuis omdat hij ernstig verbrand raakte toen er een generator ontplofte. Het kan wel een of twee uur duren voordat die vervanger er is. Heel erg jammer maar niks aan te doen. Gelukkig kunnen we binnen in het kantoortje zitten en krijgen we een ketel kokend water voor thee of koffie. En verder maar de tijd doorbrengen met  lekker lezen. Na een tijdje komt er een koppel binnen waarvan de man Duitser is en de vrouw Chileense, maar zij  spreekt ook vloeiend  Duits. Ze zijn met de auto en willen net als wij naar Argentinië maar ook zij moeten wachten en gaan  in hun auto zitten. Na anderhalf uur  komen er ineens een paar mannen binnen waarvan de ene een douanebeambte schijnt te zijn en ook het Duits/Chileense koppel is gekomen om te horen wat er gaat gebeuren. We horen nu dat  er geen paspoorten gecontroleerd kunnen worden omdat de aggregaat ontploft is waardoor de computers het ook niet doen en dat er daarom niemand de grens over mag, wat wel twee dagen kan duren. Het is raar maar waar en nauwelijks te bevatten maar het is zoals het is. Wij mogen in het kantoorgebouwtje slapen, dat wel. Maar dan verandert er ineens iets in de besluitvorming en mogen wij wel de grens over omdat wij toch niet in hun systeem staan en er kennelijk niks te controleren valt, maar inwoners van Chili mogen de grens niet over. Dus de Duitse man zou er wel door mogen maar zijn Chileense vriendin niet. Nou, dat gaan ze natuurlijk niet  doen. Maar dan ineens mogen ze er wel door. Onze paspoorten worden wel even bekeken en we moeten het  eigendomsbewijs van onze fietsen inleveren dat we moesten invullen op de Icalmapas bij binnenkomst van Chili en goed moesten bewaren omdat onze fietsen anders Chili niet meer uit zouden mogen als wij Argentinië weer in moeten. 
De Chileense vraagt dan voor ons of wij dan toch hier kunnen slapen en dan morgenochtend naar  de Argentijnse grens,  omdat we niet weten of er daar een slaapplek is en het  te hard waait om de tent op te zetten. Ja , we mogen  hier blijven slapen, geen probleem. Officieel zijn we dan nu wel het land al uit. Dus een  nachtje illegaal moet kunnen, haha. 
Maar dan ineens kan dat toch weer niet want de Argentijnse grenspost, Paso Fronterizo Radman, gaat ook dicht omdat de Chileense grenspost niet meer functioneert vanwege die ontplofte aggregaat en dus moeten we nu toch meteen naar de Argentijnse grenspost zodat we nog wel een stempel kunnen krijgen want morgenochtend is die grenspost dus ook dicht en zonder stempels hebben  we misschien een probleem op het vliegveld. 
Wel weten ze ons te vertellen dat we bij de Argentijnse grens wel ergens  binnen kunnen slapen  . 
Oké, daar vertrouwen we dan maar op.  Bij de  Argentijnse grens, een km verderop, krijgen we een stempel in ons paspoort en worden we naar een redelijk groot laag gebouwtje van het Centro de Recreacion Radman met verschillende leegstaande ruimtes gebracht waar we kunnen overnachten. Niet erg luxe maar goed te doen. We koken en eten buiten in de avondzon waarbij de woestijnvosjes ons scherp in de gaten houden en om ons heen sluipen  om te kijken of er iets van hun gading bij is. Ze moeten echter zonder resultaat afdruipen. 
Morgen ongeveer 80 km onverhard over wegnummer B tot op Ruta 3 naar Rio Grande, wat met wind mee zeker gaat lukken.