Hilde . maandag 25 dec. Mislukte poging om in Los Lagos de bus naar Osorno te nemen.

maandag25 dec. Mislukte poging om de bus maar Osorno te nemen. . 

Omdat de weg naar Osorno een snelweg is waar we geen  zin in hebben gaan we met de bus, maar eerst krijgen we van onze aardige  Zwitserse campingeigenaar een echt Kerstontbijt  mee voor bij de tent , bestaande uit warme broodjes, drie schijven Kerststol en drie stukjes van een taart. We hebben geen haast want de bus gaat pas om half twee, heeft hij opgezocht, maar als we bij het busstation komen blijkt dat onze fietsen niet in die bus mee mogen. Wat wel kan, mits er niet al te veel mensen met veel  bagage inzitten, is een bus van morgen. Nou ja, dan dat maar. We kopen drie  kaartjes en op de computer kunnen we kiezen uit de stoelen die nog leeg zijn. 
Oké, dan gaan we nu een cabane zoeken voor vannacht want terug naar de camping vinden we geen optie hoe mooi die ook is. Als we door het plaatsje fietsen zien we opeens een ander busstation van een andere busmaatschappij en we gaan vragen of er van hun misschien wel vandaag een bus naar Osorno gaat die wel fietsen mee kan nemen. Ja, een om zes uur die vertrekt vanaf een bushalte op de snelweg net naast het dorp. Oké, nu eerst weer terug naar die andere om de gekochte kaartjes weer terug te geven. Geen probleem, we krijgen geld terug en gaan nu dus kaartjes kopen voor de bus van zes uur op goed geluk dat deze bus ook echt onze fietsen wil meenemen. 
Het  is pas twee uur en alles is dicht, behalve een winkeltje waar je ook koffie kan kopen en waar we buiten kunnen zitten in de drie stoelen waar een paar oude mannen in zitten die, als ze weggaan, ons die stoelen aanbieden. 
Oké , onze Eerste Kerstdag brengen we dus grotendeels door voor het winkeltje, waar auto’s af en aan rijden waarvan de bestuurders met vrouw en kinderen iets komen kopen, meestal iets lekkers. Wij zitten er te zitten en koffie te drinken. Gelukkig blijft het droog en komt af en toe de zon door. Opvallend dat er veel dikke mensen, vooral vrouwen, met iets naar buiten komen waar ze nog dikker van worden. 
Om een uur of vijf gaan we naar de bushalte en halen vast alle bagage van de fietsen, ook draaien we het stuur  een kwartslag om. Maar als de bus er om tien over zes is kan hij ons met de fietsen niet meenemen, laadruim zit al vol met bagage van andere passagiers. Tja, die kans zat erin. Dus terug naar het  busstation en geld terug vragen. Andere maatschappij kan ook geen fietsen meenemen, wordt er gezegd. Wat overblijft is morgen te gaan liften of iemand vragen met een pick up die ons tegen betaling wil brengen . Nu gaan we eerst maar naar  een hospedeja om onderdak voor vannacht te regelen, want het is inmiddels aardig aan het regenen. Hoe en of we morgen in Osorno  komen is nog de vraag.