Hilde, maandag 22 jan , van Puerto Yungay naar wildkampeerplek, 25km

maandag 22 jan 2018 Van Puerto Yungay naar wildkampeerplek aan de Rio Bravo..  Ongeveer 25 km. 

Vanmorgen om tien uur met de boot door de fjord  naar Puerto Bravo wat alleen een aanlegplaats is voor de boot en een wachtruimte. We gaan weer verder over Ruta 7 en beginnen meteen met wat korte klimmetjes gevolgd door vele kilometers vlak. Jammer genoeg regent het alsmaar dus regenbroek, schoenhoesjes en jack gaan aan. Maar het is een prachtige route helemaal langs de Rio Ano  Nuevo, de Rio Bravo,  Lago Vargas en Lago Cisnes.
Omdat het nu zo lekker  vlak is, kunnen we zo wel wat tijd zien te winnen zodat we in twee dagen Villa O Higgins kunnen halen, maar die tijd winnen gaat helaas niet door want  Lennie, die een stukje achter was, heeft een verkeerde afslag genomen en kwam daar pas na tien km achter, maar dat wisten Monique en ik niet. Ik was al wat vooruit en heb drie kwartier ergens staan wachten toen ik besloot terug te fietsen om te kijken wat er aan de aan de hand was. Omdat ik ze nergens zag en toch al een flink eind terug was gefietst, hield ik een auto aan met een echtpaar dat wel een vrouw met geel hesje gezien had die terug richting de boot fietste. Zij boden aan om met mij in de auto terug te rijden. Ongelooflijk lief, want ik wist het ook niet meer . Opeens zagen we Monique die inderdaad aan het terug fietsen was op zoek naar Lennie. Zij zei dat ze vermoedde dat Lennie de verkeerde weg was ingereden, ondanks een mega groot bord met Villa O Higgins erop rechtdoor. Ik ben met het echtpaar toch nog helemaal teruggereden naar de boot, maar geen Lennie. Toen weer terug naar Monique met wie we afspraken dat wij met de auto die andere weg zouden inrijden om te kijken of Lennie daar zou zijn. Maar even later kwam ons een  pick-up tegemoet met de fiets van Lennie, maar zonder Lennie. Dat was ook wel even schrikken, want wat zou er met Lennie zijn gebeurd. Gelukkig niks, zij had alleen een pick-up aangehouden om haar terug te brengen naar die afslag. Dat heeft die pick-up gedaan , haar afgezet bij de afslag en toen Monique gaan zoeken. Toen heeft  die pick-up Monique met haar fiets erbij maar meegenomen en reden ze naar waar ik bij mijn fiets was afgezet door die aardige mensen en vast heel langzaam aan het doorfietsen was. Want ik had die man in de pick-up al gesproken en wist  dat Lennie terecht was. 
Dus ineens werd ik ingehaald door een pick-up met zowel Lennie als Monique erin en hun fietsen. 
Nou ja, heel ingewikkeld verhaal maar het kostte wel dik twee uur. Daarna zijn we nog tot vijf uur doorgefietst met toch nog enkele ontzettende steile klimmen waarbij we zelfs de fietsen omhoog moesten duwen en ook nog elkaar met duwen moesten helpen. Dan zien we de weg voor ons eerst lang naar beneden gaan en dan zie je hem door de bergen slingeren en  tenslotte een hele lange stijging maken. Dus ik stel voor om daar niet meer  aan te beginnen ook al is het nu pas vijf uur, want dan is het zeven uur voor we daar zijn en is het risico dat  we nergens een tentplek kunnen vinden erg groot omdat je dan  aan een kant de bergwand hebt en aan de andere kant een afgrond. Monique is het met me eens en dus staan we nu na ongeveer 25 km onderaan een afdaling naast Rio Mayer. Of we morgen O Higgins halen is de vraag want dat is nog 70 km met weer heel veel klimmen. Als we aan de spaghetti zitten komen er nog twee fietsers ook hier hun tentje opzetten en begint het te regenen. Maar goed dat we niet meer aan die super lange klim zijn begonnen.