Hilde, dinsdag 30 jan van Rio Belgrano naar Gobernador Gregores 90 km en nog 30km gelift

dinsdag 30 jan 2018 van Wildkampeerplek aan de Rio Belgrano naar Gobernador Gregores in Argentinië  90km en nog 30km gelift. 

Erg harde wind  die vannacht is opgestoken en vanochtend nog hevig aanwezig is waardoor tent inpakken moeilijk is, die van Monique waait weg en er breekt een stok. Gelukkig is dat te repareren met een hulpstuk. 
We gaan iets eerder op weg dan  Annette en Philippe en zijn al snel op Ruta 40. Hoera , asfalt heerlijk, dat is lang geleden zeg. We hebben ook nog de wind mee dus we rijden zowat 30 km per uur zonder veel te hoeven doen. Ineens zien we links van de weg een hotel en gaan daar even koffie drinken en wat een verrassing, daar is Jean Loup, en wat blijkt, het hotel, Las Horquetas,  dat Annette en Philippe gisteren niet meer konden vinden, is hier op Ruta 40, niet ver van de afslag naar rechts, komend van Ruta 35. We waren er gisteravond dus maar een paar km vandaan. Ooohhhh wat balen zeg. Dan hadden we de anderen hier allemaal ontmoet en heerlijk kunnen douchen en slapen. Even vloeken hoor. 
Oké, we nemen lekkere koffie met wat brood en jam en Jean Loup helpt ook Monique nog even met die stok. Dan gaan ook wij weer op weg en hebben nog steeds de wind mee, maar na zo’n 80 km draait de weg, moeten we klimmen en hebben we die orkaanwind opzij en soms pal voor en dan weer opzij , maar na zo’ n tien km geploeter tegen de wind wordt het echt gevaarlijk. Ik word bv dwars de weg over geblazen en zwiep weer terug maar kan mijn stuur niet meer houden en beland in het grind naast de weg maar volgens Monique die het zag gebeuren, wel met een mooie snoekduik. Dit kan dus zo niet verder, we willen niet de dood vinden op Ruta 40 in Argentinië. Dus  ik steek bij elke passerende pick up mijn duim op tot er een oudere man stopt die ons wel met onze fietsen de laatste 30 km naar  Gobernador Gregores wil brengen . Oohh wat een geluk. 
Daar zet hij ons af bij een prima Hospedeja waar we een ruime kamer krijgen met eigen voordeur, met keuken en badkamer, drie bedden  en een grote tafel in het midden. Dus eigenlijk is het een appartementje. Dan komt Jean Loup ineens aankloppen en ook Lana  en Roy zitten hier ergens vlakbij en Annette en Philippe ook. Oohhh wat leuk. We nodigen ze allemaal uit om vanavond bij ons te eten want dit zal zeer waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we allemaal bij elkaar zijn. Hoewel Roy en Lana morgen samen met ons in de pick up van de baas van het Hospedeja meegaan naar El Chaltén waar wij drieën in ieder geval zeker twee dagen zullen blijven. Maar Annette en Philippe nemen vanavond nog een nachtbus naar  Rio Gallegos aan de oostkust  en gaan dan door naar Punta Arenas.