12 november, Van La Viña naar Cafayate

Hilde  

Hele hete dag. Vanmorgen zouden  we leuk op het plein dat we gisterenavond  ontdekten gaan ontbijten, maar dat liep even anders, want er was nog niks open. Dus toen maar naar het benzinestation waar binnen wat tafels en stoelen stonden maar waar ook een  paar toeristenbussen werden uitgeladen , dus heel erg druk en lange rij voor de koffie.  Toen we eindelijk weg konden was er ineens paniek, want Lennie was haar buidel met geld en nog wat kwijt. In het dop laten liggen in het parkje bij het plein waar we dachten te kunnen ontbijten. Dus Lennie als een haas terug en ja hoor, lag er nog. Oké eindelijk op pad. We volgen route 68 door een soort kloof langs een zo goed als drooggevallen rivier  maar met in het midden toch nog wat stromend water. De weg slingert  tussen indrukwekkende rotsformaties van vooral donkerrode en bruine kleuren en structuur . Als de rivier niet te ver van de weg is dan loopt Monique er even heen om haar bloes onder te dompelen en nat weer aan te trekken. Lennie vult in de rivier een lege plastic fles en gooit die over ons leeg. Heerlijk. 
Soms zijn er langs de weg een soort stalletjes waar je drinken en van alles en nog wat kunt kopen.  We zien onder bomen langs de weg ook vaak een soort monumentjes die bestaan uit een minikapelletje waar nabestaanden van verkeersslachtoffers, denken we,  dingen in zetten en waar in de boom allemaal rode lappen aan de takken wapperen. Het zonlicht schijnt er prachtig door. Later horen we dat het niks te maken heeft met verkeersslachtoffers maar met een heel oud bijgeloof, dat als je wat offert, je er zelf beter van wordt.
Tegen zeven uur komen we aan op de camping, zetten onze  tentjes op, nemen een heerlijke douche en gaan het plaatsje in om op een ontzettend gezellig plein met veel terrassen en muziek lekker wat te eten.