Hilde woensdag 21 en dond 22 febr. Van Tolhuin naar Ushuaia via twee keer wildkamperen.

22 februari 2018 - Ushuaia, Argentinië

woensdag 21 febr 2018 van Tolhuin naar wildkampeerplek aan Lago Escondido  55 km

Vanmorgen na een ontbijt met roerei door Rob gemaakt gaan we ook nog even naar de Panaderia voor een bakkie. We spreken met Rob af dat we daar op hem wachten, maar waarschijnlijk heeft hij een probleem met een kabel van zijn antieke racefiets want hij komt niet opdagen en uiteindelijk zijn we maar vertrokken. Hij kan ons altijd nog wel inhalen. 
 Om half elf verlaten we Tolhuin. We hebben prachtig weer en niet te veel wind, dus dat gaat lekker. Klimmen valt ook wel mee. Na ongeveer 45 km komen we langs een klein meertje met een chique restaurant waar we heerlijk hij de houtkachel in luxe stoelen met schapenbont gaan  zitten en uitgebreid van koffie genieten. 
Dan weer op weg  waar we wat verder een kleinere koffietent zien die eigenlijk veel leuker is, dus daar nemen we even een cola lekker in de zon. Dan op zoek naar  de kampeerplek die er volgens de website van  ioverlander  moet zijn, want  nog langer doorrijden is vanwege de harde wind geen  optie. We gaan rechts een verharde zandweg op en een paar kilometer later aan het eind van het Lago Escondido is er inderdaad een mooie plek met wat houten huisje die helaas dichtgetimmerd zijn. Maar we kunnen er prima onze tenten opzetten want het is er redelijk beschut. Wassen in het meer en dan genieten van de avondzon. Er komt een auto aanrijden met twee jonge politiemannen die foto’s komen nemen van de dichtgetimmerde huisjes. Ze vragen waar we vandaan komen en zeggen dat we niet in die huisjes moeten gaan. Te gevaarlijk. Voor ze weer weggaan willen ze wel even op de foto met ons. 
Later komt er nog een politie pick-up met vier mannen in uniform die allemaal uitstappen en naar ons toekomen. Zij willen ook  wel graag  weten waar we vandaan komen en waar we heen gaan etc etc. Ze zeggen dat als het gaat regenen dat we dan wel bij hen in de politiepost die we gepasseerd zijn, kunnen slapen. Hadden we dat maar eerder geweten want nu staan onze tentjes al. Ook zij willen met ons op de foto. 
Als ze weer weg zijn, maken we wat te eten en dan vroeg de tent in want het is echt te koud om gezellig buiten te zitten, hoewel Lennie en Monique toch nog even wat  gaan lopen en iets verderop een plek ontdekken met een oud vervallen hotel wat ooit mooi geweest  moet zijn en tien leegstaande en half in elkaar gezakte houten huisjes. Jammer, anders hadden we daar binnen kunnen slapen. Waarschijnlijk is dit eigenlijk de plek geweest die op ioverlander staat. Als ze terugkomen is het al bijna donker en duiken zij ook hun tent in. 

donderdag 22 febr 2018 van wildkampeerplek naar wildkampeerplek 10km voor Ushuaia , 50 km. 

Als we op weg gaan  vanaf de wildkampeerplek proberen we of het zandpad doorloopt en weer op de grote weg uitkomt, hoewel het pad erg slecht is en eigenlijk steeds slechter wordt. Maar op Maps Me  lijkt het te kunnen. Oké, gewoon proberen, hoewel het wel erg veel tijd kost omdat het pad steeds slechter wordt, we veel stijgen en moeten lopen. Het laatste stuk lijkt op de grote weg, die nog wel veel hoger ligt, uit te komen, maar als ik zonder fiets op verkenning uitga, blijkt het allerlaatste stuk een steile bocht die helemaal vol ligt met een soort lawine van puin alsof de weg daar is  ingestort. Met de fiets onmogelijk te doen , ook niet lopend want je glijdt onmiddellijk weg over het losse puin dat zich in beweging zet zodra je er overheen probeert te lopen. . Als je niet terug zou glijden zou je alle fietstassen stuk voor stuk omhoog moeten brengen en daarna de fiets  op je nek moeten nemen. Leuk voor jonge mountainbikers , maar niet voor ons. Dus we  moeten helaas  terug. Gelukkig is het prachtig weer en helemaal niet koud. We gaan terug over de zandweg zoals we gekomen zijn, soms fietsend soms lopend, tot waar we gekampeerd hebben en vanaf daar is de zandweg goed te fietsen . 
Als we weer op de grote weg komen waar we hem gisteren verlaten hebben is het inmiddels half een. 
Oké, we beginnen aan een hele lange niet te steile klim en komen precies langs dat stuk waar de weg ingestort leek. Ze zijn er tenminste druk aan het werk. In de diepte zien we de zandweg en de plek waar we gekampeerd hebben en  hebben we een fantastisch uitzicht over het Lago Escondido  rechts van ons. Dan krijgen we een zes km lange afdaling, heerlijk. We komen ook nog langs een skigebied, het meest zuidelijke skigebied van de wereld, “El centro de esquí más austral del mundo” .  Zie foto.
De route is prachtig zo door de bergen met steeds mooie uitzichten. Opeens is er een soort drukke uitspanning van wat houten gebouwtjes waar een reisbus stopt en mensen uitstappen om er rond te kijken in het winkeltje met snuisterijen en voor koffie. Wij denken  erover om ook maar eens even te gaan kijken en er een koffie te nemen. Als we nog aan de weg staan om te overleggen of we dat zullen doen of niet, komen er twee fietsers aan die van ons gehoord hebben en die vertellen dat zij op de plek waar het oude hotel staat, in het laatste huisje geslapen hebben, samen met de Zwitserse fietsers die we ook kennen. Wat een toeval. Dan is dat dus toch de plek geweest die op ioverlander staat en niet die waar wij gekampeerd hebben. 
Oké, we nemen afscheid en gaan dan toch nog even koffie drinken. Daarna weer verder met flink klimmen en soms lang dalen. Aan het eind van de middag komen we langs een soort  dagcamping aan een ondiep riviertje met wat stroomversnellinkjes nog ongeveer tien km voor Ushuaia . Het ziet er erg mooi uit en we besluiten er te gaan kijken.  Nou, prima kampeerplek, vooral omdat er in Ushuaia geen camping is. Het is er nog heerlijk in de zon en we zetten onze tentjes op vlak langs het riviertje heerlijk in de avondzon. Zelfs eten kan nog in de zon die daarna achter de bergen verdwijnt. 
Voor de laatste keer slapen in onze tentjes, met het gekabbel van het water vlak naast ons. Heerlijk. 
Morgen dan echt de laatste 10 km naar Ushuaia waar we samen met Peter een paar dagen een Airbnb hebben.  

Foto’s

1 Reactie

  1. Eric Dix:
    23 februari 2018
    Super prestatie! Succes met die laatste 10 kilometers. Ben trost op jullie, maar natuurlijk extra trost op mijn zusje.