Hilde: ma 11 en di 12 dec ma van Chos Malal naar Chorriaca 75 km. di naar Las Lajas 90 km. ,

maandag 11 dec, van Chos Malal tot Chorriaca, 75 km, halverwege de route naar Las Lajas. 

Vanmorgen vroeg wakker want de mensen om ons heen  die nog niet weg waren, beginnen als het nog donker is al op te breken. Desondanks vertrekken we zelf toch pas om kwart voor acht. We gaan weer verder over Ruta 40.
De eerste 5 km gaat heerlijk, mooi uitzichten, geen zware klimmen, lekker windje en weinig zon omdat die zich achter de dunne sluierbewolking schuil houdt, maar daardoor wordt het in de loop van de dag wel erg benauwd, vermoeiend, vies zweterig weer, waardoor we alle drie bijna op onze fiets in slaap vallen. Dus als we ergens wat bomen zien, gaan we op onze grondzeiltjes even een dutje doen wat vanwege de vliegen niet heel erg lukt. Maar toch even lekker. Oké, weer verder over Ruta 40 die als een lange rechte weg door het kale steppenlandschap
met verder weg de kale bergen, toch behoorlijk begint te stijgen en daar niet meer mee ophoudt , pffffffff, tot we na 75 km rechtsaf 3 km een zandweg op moeten naar Chorriaca waar we zouden kunnen kamperen zoals  we op het toeristenbureau in Chos Malal gehoord hebben, hoewel ons daar verteld was dat het in Coihueco zou zijn, maar dat is nog 5 km verder zoals we de volgend dag zien. Chorriaca blijkt een zanderig dorp , nou ja, dorp is misschien al een groot woord. We fietsen wat rond en vragen bij een leuk kleurig schooltje of we op het mooie gras ervoor mogen staan. Maar de juf vindt het een beter idee als we in een klaslokaal gaan liggen met onze matjes, wat met het dreigende onweer nog niet zo’n gek idee is. We mogen zelfs de keurige douche, de wc en de keuken gebruiken.  Wat een onverwachte luxe, heerlijk na een uitputtende dag van behoorlijk zwoegen en zweten. Gelukkig hebben  we onderweg nog een paar keer water aangeboden gekregen en was er ineens zomaar ergens een bordje waarop staat dat er een stukje van de weg een winkeltje is. Wij erheen, stukje lopen naar een soort huis met kippen, honden, paarden en ja hoor,  de familie heeft er een klein winkeltje waar we zes dikke plakken salami en zes bananen kopen en nog even een fles koude Fanta soldaat maken. Zo kunnen we er weer even tegen. Inmiddels zitten we in Region Patagonia, Provincia Neuquén . 

dinsdag 12 december van Chorriaca naar Las Lajas, 90km.

Om half acht moeten we het klaslokaal weer uit zijn dus om zes uur de wekker.  Wel kunnen  we fijn in de keuken ontbijten. 
Na uitgebreid afscheid en veel foto’s met de alleraardigste juf  van het schooltje vertrekken  we richting Las Lajas, onze laatste etappe over de Ruta 40 waarvan we de eerste 30 km  in anderhalf uur gaan als een speer . 
Maar dan komen toch weer de heuvels, met na elke klim weer een nieuwe klim en elke keer dat je denkt dat er eindelijk gedaald kan worden, zie je dat er toch nog een klim achteraan komt en nog een  en oh jee, nog een.  Het houdt niet op, maar het is gelukkig niet zo benauwd en zweterig weer als gisteren en we stoppen meestal  als we na een klim boven komen om even een slokje te drinken. Zo is het wel te doen en zijn we om vijf uur in Las Lajas aan de brede Rio Agrio, die er zo verrassend mooi en fris uitziet na al die droge steppen waar we de hele dag doorheen gefietst hebben. Er wordt zelfs in gezwommen, hoewel hij  behoorlijk hard stroomt. Ooohhh, toch wel erg aanlokkelijk. En hoera, de camping ligt er meteen aan en blijkt met heerlijk gras en plekken onder bomen met goed sanitair helemaal super te zijn, zodat we besluiten hier morgen lekker te blijven voordat we naar rechts wegnummer  242 nemen en dan net voor de grens naar beneden over wegnummers 23 en 13 via de Icalmapas de Andes over gaan naar Chili.