11 november, van Salta naar La Vina 95 km
11 november 2017 - La Viña, Argentinië
Hilde:
Onze eerste echte fietsdag starten we meteen maar met 95 km via weg 21 en weg 68 van Salta tot La Viña, waar een camping is. Het weer is wisselend bewolkt met toch veel zon en soms behoorlijk heet met ongeveer 28 graden en wind mee.
Onderweg wordt er door bijna elke auto die ons passeert enthousiast getoeterd, duim omhoog gestoken en gezwaaid. Meestal mannen natuurlijk in van die ouwe pick-ups. De mensen zijn trouwens ongelooflijk aardig, lachen veel en zijn heel behulpzaam.
Ergens 25 km voor La Viña komen we langs een leuke uitspanning waar we een lekker gebakken en gepaneerd visje en een schnitzel eten met aardappelpuree en lekkere sla.
Heerlijk, zo kunnen we door naar de camping in La Vina en hoeven we niet meer te koken.
Nou moet je niet denken dat een camping hier er net zo uitziet als een camping in Europa hè, echt niet. In La Viña moeten we over een weg van losse stenen naar een soort sportaccommodatie een beetje buiten het dorp, waar de camping bij hoort, die bestaat uit een stukje grond met wat bomen en gelukkig ook wat kort gras en zowaar een kraan. Het sanitair bestaat uit een wc en een gootsteen met een kraan. Douche ho maar. Maakt niet uit , een kraan is al heel fijn, daar zijn we heel blij mee. We zetten onze tentjes op en gaan lopend het dorp in waar we wat gaan drinken in een echt restaurant, dat staat er tenminste boven. Er zit niemand maar we kunnen er wel wat drinken, als we willen ook eten en we mogen van een erg aardige vrouw vier stoelen en een tafel buiten onder de veranda zetten. Daar zitten we lekker lang met een pot bier en bekijken we het dorpsleven, wat eruit bestaat dat veel mensen, jong en oud, een ommetje lopen. Dat gaan we zelf ook nog even doen en dan blijkt er een groot plein te zijn en ontdekken we ook veel winkeltjes waar van alles en nog wat verkocht wordt. Het is allang donker als we teruggaan naar onze tentjes. Daar wacht ons een man van de gemeente met een pet op en een bos sleutels aan zijn broekriem die ons duidelijk maakt dat we moeten betalen, maar omdat er geen douche is, doet hij wat van de prijs af, 30 peso’s per persoon en voor die prijs houdt hij ook nog de hele nacht de wacht. Op de sportaccommodatie wordt er gedanst en tot aan het eerste hanengekraai muziek gedraaid. Ook het hondengeblaf gaat tot aan het ochtendkrieken door. Dat zal wel elke nacht zo zijn. Even aan wennen.
Foto’s
1 Reactie
-
Katja:13 november 2017knap hoor al meteen richting de 100km als afstand